Bulimia

Bulimia jest jedną z wielu chorób odżywiania. Należy do poważniejszych zaburzeń, często nawet poważniejszych od anoreksji. Charakteryzuje się napadami objadania się, które kończą się wyrzutami sumienia i związanymi z nimi wymiotami, głodówkami, lewatywami czy stosowaniem środków przeczyszczających.

Bulimia jest chorobą na podłożu psychicznym, spowodowana jest poczuciem własnej niższości, nie akceptowaniem chorego przez otoczenie, a nawet tak jak w alkoholizmie konfliktami w rodzinie czy w pracy. Tragiczna przeszłość czy zaniedbanie przez otoczenie w wieku dzieci ęcym też mają wpływ na rozwój choroby. Warto wspomnieć, że bulimia należy do chorób genetycznych, występuje bardzo często u osób, którzy w rodzinach były osoby chore na depresję czy otyłość, które większość życia walczyły z nadwagą. Piętno psychiczne poznane w dzieciństwie odbija się w wieku dorosłym powodując silne zaburzenia emocjonalne i żywieniowe. Powodem bulimii może być również uszkodzenie ośrodka sytości w mózgu, co oznacza, że nie czujemy kiedy jesteśmy syci, nie znamy granic i jemy tak długo, aż zaczniemy czuć wyrzuty sumienia i postanowimy pozbyć się „problemu”.

Choroba prowadzi do wielu efektów ubocznych, nie tylko fizycznych, ale również psychicznych. Zły nastój, zmęczenie, stany depresyjne, poczucie wstydu i upokorzenia oraz uzależnienie od środków przeczyszczających to tylko niektóre z efektów psychicznych choroby. Jeśli chodzi o fizyczne jest ich bardzo dużo lecz do najczęstszych należą odwodnienie, ogólne osłabienie organizmu, zaparcia, bóle głowy, nieregularne miesiączki lub ich całkowity brak, choroby serca, układu pokarmowego i wątroby, uszkodzenie szkliwa zębów od kwasu wymiotnego, uszkodzenie skóry rąk od prowokowania wymiotów, podrażnienie przełyku i gardła, uszkodzenie jelita grubego i związany z tym jego nowotwór, uzależnienie od lewatywy i wymiotów. Leczenie bulimii jest trudne i długotrwałe, nacisk kładziony jest na leczenie psychiki chorego co nie zawsze łączy się niejako z jego chęciami. Bez współpracy ze strony chorego leczenie tak jak w sytuacji innych uzależnień nie przyniesie pożądanych skutków, a nieleczona bulimia prowadzi do śmierci. Główne leczenie opiera się na psychoterapii, oswojeniu z jedzeniem, niejakim sposobem wymuszenia na mózgu pozytywne nastawienia do pokarmu i do jego racjonalnego dzielenia. Czasem w leczeniu bulimii używa się hipnozę, dzięki której wpływa się podświadomie na podejście do jedzenia.Jest to metoda nowatorska, mało który z lekarzy decyduje się na tą formę terapii, jest ona jednak podobno dosyć skuteczna i szybsza od standardowej psychoterapii.